مدیر پارسی بلاگ

بنام خدا
نوشته ای داشتم درباره رقصیدن خود و حواشی مربوطه، که در اون درباره انواع رقص از رفقا راهنمائی خواستم. خودم بعدها یه مقدار فکر کردم دیدم انگار یه چند تائیش رو هم بلدم تعریف کنم، البته انواع کلی رقص رو میگم :

1- رقص عارفانه (سماع) که خودش انواع دارد :
الف) حافظ فرمود :
گر مطرب حریفان، آن پارسی بخواند             در رقص و حالت آرد، پیران پارسا را
آن پارسی : مفسران و شارحان گفته اند منظور وبلاگهای پارسی بلاگ است والله اعلم.
تفسیر عرفانی : بیلمیرم.
از دید حضرت حافظ، این نوع رقص ویژه پیران پارسا می باشد (لابد ترجیحاً کمردرد هم داشته باشند) و البته همراه با حالت (؟) باید باشد. ضمناً مطربش باید از جناح مقابل باشه(مطرب حریفان). مثلاً اگه جبهه اصلاحات خواست این نوع مجلس رقاصی رو برگزار کنه باید از جناح اصولگرا مطرب بیاره و بالعکس.
در این زمینه مطلب همینجور داره فوران میکنه، اما فقط اکتفا می کنم به اینکه... هیچی، فعلاً.
می خواستم رقصیدن آقای ابطحی رو توصیف کنم در این مجلس، با تنبک زنی مهندس باهنر، دیدم صلاح نیست.

ب) حافظ خودش فرمود :
رقص بر شعر تر و ناله نی خوش باشد         خاصه رقصی که در آن دست نگاری گیرند...
بنده خدا، اگه حالا بود که یه فیلم ویدیویی (سازگار با گوشی موبایل) براش می ساختند که...
 این صحنه اش زیاده، بمانه برای بعد.
تفسیر عرفانی : بیلمیرم.

انواع رقص عرفانی خیلی زیاده، به درد یه پست وبلاگ نمیخوره، اگه بخوام بگم باید سریالیش کنم که میشه مثل خاطرات سفر کربلا که هی عقب می افته... بگذریم...

2- حرکات موزون مبتذل
اسمشو نیار که خطرناکه. البته انواع آرام و ملایم هم ظاهراً داره. دارند بعضی نخبگان دیگر فرهنگی به شدت
روش کار می کنند. پیش بینی می کنم ظرف چند سال آینده به موازات پیشرفت در
انرژی هسته ای و سلولهای بنیادی، در این زمینه هم
خبرهای بهت آور و اعجاب انگیزی برای جهانیان و خودمان داشته باشیم.

3-حرکات موزون  غیر مبتذل
این نوع معمولاً همون نوع شماره 2 هست که یه پسوند سنتی، محلی چیزی روش میذارن.
در این رقص که معمولا ده بیست نفری اجرا میشه، قبل از ورود به سن، یکی یه پارچه سفید بلند میدن دستشون بچرخونند تا درجه ابتذالش یه مقدار پائین بیاد و بیننده ها بجای تمرکز بر روی اعضا و جوارح، حواسشون بره به اون پارچه سفیده و این است یک نوع ابتکار ناب فرهنگی برای سازگارسازی و امروزی شدن!
آفرین به آن شیری که تو را خورد، ای مدیر نخبه فرهنگی!

فعلاً یه نوع رقص دیگه هم میشناسم که دلم نمیاد ته این نوشته بیارم. میذارمش واسه بعد.

یا علی